واکسن یک فرآورده زیستی است که در برابر یک بیماری میکروبی مشخص ایمنی فعال اکتسابی تولید می کند و در واقع سوسپانسیونی از ریزاندامهای کشته و ضعیف شده است. باکتری ها و میکروبها تک سلولی اند و می شود از میکروب و باکتری ضعیف شده واکسن تولید کرد.

ویروس قطعه ای از ریبونوکلوئیک اسید است و این اسید یک دستور العمل حیاتی است که کشته نمی شود و نمی توان آنرا ضعیف شده به موجودات زنده تزریق کرد. باکتری ها و میکروبها اندامک دارند و اندامکهای آنا شامل لیتوپلاسم و لیزوزوم و هسته و میتوکندری است. ویروس ها فقط یک رشته ریبنوکلوئیک اسید هستند و فاقد اندامکهایی همانند میکروبها و باکتری ها هستند و لذا تهیه قطعه و بخش ضعیف شده از آنها ممکن نیست.

ویروس خارج از موجود زنده قابل تکثیر نیست و با ورود به سلولهای نباتی و جانوری و انسانی توسط DNA ترانسفر (RNA) از قطعه ویروس در سلول کپی برداری شده و سپس در کالبد موجودات زنده پخش می گردد.

راه مبارزه با ویروس مقابله با انتقال آن از ناقل به فرد سالم می باشد و باید با استفاده از داروهایی که سیستم ایمنی بدن را پشتیبانی می کنند و در یک پریود زمانی مشخص ۱۵ روز قرنطینه فرد بیمار بهبود می یابد. استفاده از داروهای صهیونیستی رمدسیویر باعث تشدید بیماری های حاشیه ای فرد مبتلا می گردد.

بهترین راه مقابله با ویروهای کرونا و آنفلوآنزا و سرماخوردگی استراحت و عدم تحرک نامتعارف و استفاده از ویتامین هاست. مکانیزم واکسن های اروپایی و امریکایی نظیر مادرنا و فایزر نوعی مشابه سازی ویروس کروناست که با تزریق آن اشخاص سالم دچار بیماری مشابه شده و در مقابل ابتلاء به کرونا از ایمنی بیشتری برخوردار می گردند.